Afgelopen maand was het zo ver, Axelle ging voor het eerst naar het kinderdagverblijf.
Kinderdagverblijf kiezen
Voordat we tot de keuze van ons kinderdagverblijf kwamen, hebben we een aantal van deze organisaties bij ons in de buurt bezocht. De eerste was heel klein, dan weer een hele grote en een middelmaatje. Allemaal maakten ze gebruik van het horizontale groepen systeem: een mix van leeftijden. Eenmaal binnen en in gesprek met de leidster merkten wij al snel waar er een klik was en waar niet. Bij de eerste variant straalde de dame heel veel vertrouwen en rust uit, maar het was wel allemaal klein en nogal gedateerd. Bij de tweede variant (groot) merkten we al gauw dat het hier om massa ging, tijdens dit ene bezoek heb ik drie vieze luiers gespot die ergens lagen waar ze zeker niet hoorde, leidster die alleen was met een baby en haar telefoon belangrijker vond en naar buiten gaan bestond uit met 50 kinderen de speelplaats op te gaan.
Ik had hier niet het gevoel dat er aandacht was voor het kind. Bij de derde waren de groepen kleiner en was er slechts sprake van 3 groepen, leidsters waren open en lief, alleen was het een christelijke opvang waarbij er erg christelijke liedjes werden gezongen – letterlijk : “weet je wel dat Jezus leeft?”. In eerste instantie schrok ik daar een beetje van. Hoewel ik Rooms Katholiek ben opgevoed en de nodig portie aan gelovige liedjes heb mee gekregen, moest ik hier toch even over nadenken. Alexander had hier wat minder moeite mee. Hoe langer ik er over nadacht, hoe beter ik het eigenlijk vond. Onze geloven staan niet zo ver van elkaar, de fundamenten zijn hetzelfde. Dus kozen wij voor het laatste kinderdagverblijf – daar wist ik zeker dat ze de juiste normen en waarden mee zou krijgen en dat ze in goede handen was.
Oefenochtend
Dus op naar de eerste oefenochtend. Het waren slechts 2 uurtjes dat ze ging. Mijn eerste twee uurtjes die ik vrij had voor mezelf. Wat was dat wennen. Gelukkig had Alexander een plan, we gingen het dorp in. Even snel boodschapjes doen, zaken regelen op het gemeentehuis. De tijd was zo om en we mochten haar al weer gaan halen. Het was goed gegaan en de leidster vond het een heerlijk meisje.
De eerste weken
Een aantal weken later ging ze voor het eerst voor het “echie” – ons meisje vind het geweldig! Alle kindjes zijn gek op haar en de leidsters ook. Ze voelen haar goed aan en gaan gewoon mee met de flow, wil ze slapen dan slaapt ze, wil ze er bij horen dan kan dat ook. Het is zo fijn te zien dat ze luisteren naar wat zij aangeeft en daar ook iets mee doen. Die eerste dagen was ze doodop toen ze thuiskwam, maar dat was alleen maar fijn. Als ik haar nu ga afzetten, dan vind ze het zo leuk. Ze is direct met de andere kindjes bezig en heeft dan nauwelijks nog oog voor mij. Ik laat haar daar met een gerust hart want ik zie met hoeveel liefde die dames met haar omgaan. Hoe ze geknuffeld wordt en hoe ze bij het groepje hoort. Afgelopen week ging ze een paar dagen niet en we merkten dat ze het allemaal jammer vonden dat ze niet kwam. Dat vond ik zo lief!
Wij zijn blij met onze keuze. Ondertussen heb ik het al vaker gezegd, maar vertrouw op je eigen instinct met dit soort beslissingen, dan maak je vaak toch de beste keuze.
